تا امروز صدها دانش‌‌آموز در ده‌ها مدرسه از سراسر کشور هدف حمله شیمیایی قرار گرفته‌اند و هنوز هیچ فردی بازداشت نشده. این حملات خیلی‌ها را به یاد دستور خامنه‌ای در ۱۱ مهر انداخته که گفت برخی نوجوانان به‌خاطر احساسات به خیابان آمده‌اند و با یک تنبیه، تفهیم شوند. (فیلم زیر)
نگذارید خشم مردم، شعله‌ورتر از این شود و این آتش خشم همانا خشم خداست
در همین حال آیت‌الله اصغر ناظم‌زاده‌قمی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم به مسمومیت دانش‌آموزان واکنش نشان داده و گفته از نحوه برخورد ماموران با مادر یکی از دانش‌آموزان به خود لرزیدم و اشک ماتم ریختم.
وی نوشت: با کمال تاسف و تاثر وقتی حادثه برخورد چند مامور حکومتی با خانمی در حضور جمعی از مردم که در رسانه ها منتشر شده را دیدم به خود لرزیدم و اشک ماتم ریختم. هرگز فکر نمی کردیم کار جمهوری اسلامی به اینجا بکشد که مردان نامحرم با زنی که فریادش از غم و اندوه مسمومیت فرزند یا نزدیکانش بلند است، یکی دهان او را بگیرد ودیگری موهای سرش را با شدت از پشت بکشد تا او را ساکت نمایند.
فکر نمی کردیم کار حکومتی که ما برای رفاه و آسایش ملت و نجات مردم از ظلم و استبداد به پا کردیم، به اینجا برسد که حتی نمونه چنین اتفاق دلخراش و حرام قطعی آشکار را در زمان شاه مشاهده نکردیم.
چرا باید چنین اختیاراتی به افراد لباس شخصی و غیره داده شود، که هر کاری بخواهند می توانند بکنند و کسی جلودار آنها نباشد. اگر در ملأ عام چنین است وای به حال کسانی که دستگیر شده و در زندان و دور از چشم مردم به سر می برند.
آقایان مسئولین! مگر در خواب رفته اید و نمی بینید سه ماه است که دختران و پسران و کودکان معصوم، در مدارس و حتی دانشجویان در خوابگاه‌ها از موج این مسمومیت در حال اضطراب و بستری شدن هستند و روح و جسم شان در خطر است و آرامش ندارند. شکایت این پریشان احوالی ملت را باید به کجا برد؟!
اگر نمی توانید چنین مشکلاتی را حل کنید از فرهیختگان ملت بهره گیرید. اگر مردم را قبول ندارید از سازمان های بین المللی کمک بگیرید.
لج بازی با مردم، حرف درمانی و شعار، تحمیق و تحقیر، توجیه کردن و گناه را بر گردن دشمن داخلی و خارجی انداختن، بس است.
متاسفانه شما آبروی دین، روحانیت و حتی نظامی که خودتان بر اریکه آن تکیه زده اید، را هم لطمه زده اید؛ به طوری که روحانیان در بسیاری موارد از خجالت انتقادهای مردم، نمی توانند سر بلند کنند.
مسئولین حکومت، امیدوارم هر چه زودتر تا دیر نشده، نگذارید خشم مردم، شعله‌ورتر از این شود و این آتش خشم – که همانا خشم خداست – تار و پود همه را بر باد دهد. تنها جمله‌ای که می‌توانم با آه و سوز به زبان آورم، این آیه الهی است: “انا لله و انا الیه راجعون”.
