«به من خبر دادند در زمان سخنرانی سید حسن آقا خمینی عدهای شعارهای مخالف دادند بنده با این کارها مخالفم.»
روزنامه اعتماد نوشت: این عباراتی است که رهبر انقلاب سال قبل در ۱۴ خرداد ۱۴۰۱ در سالگرد فوت امام (ره) به زبان آوردند. زمانی که برخی افراد و جریانات در حین سخنرانی سید حسن خمینی، توهینها و شعارهای ممتدی علیه وی سر دادند. اما دقیقا یک سال پس از مخالفت صریح رهبر انقلاب با شعار و توهین علیه یادگار امام، یکبار دیگر برخی رفتارهای افراطی و تند در مراسم سالگرد امام (ره) حاشیهساز شد؛ اینبار، اما به جای «سیدحسن خمینی»، سوژه توهینها و تخریبها «حسن روحانی»، رییسجمهور سابق بود.
بر اساس خبری که یکی از مدرسان حوزه علمیه آن را رسانهای کرده، بلافاصله پس از پایان صحبتهای رهبری و در شرایطی که مسیر خروج مسوولان مسدود شده بود، چند نفر خود را به حسن روحانی رسانده و به او توهین و فحاشی کردند.
طی دهههای اخیر در زمان دولت خاتمی، سنگ بنای نخستین یک چنین رفتارهایی گذاشته شد. تداوم این رفتارهای افراطی در زمان احمدینژاد، اما تسریع شد و شدت بیشتری پیدا کرد. اغلب تخریبها در این برهه هم متوجه هاشمیرفسنجانی بود؛ اما گذشت زمان نشان داد که برای جریانات تندرو، خودی و غیر خودی معنا ندارد. حتی علی لاریجانی که روز و روزگاری در اردوگاه راست برای خود نام و نشانی داشت، در تیررس تخریب و توهینهای این افراد قرار گرفت. ماجرایی که نشان داد حمایت از تندروی مانند شتری است که نهایتا درب خانه حامیانش هم میخوابد.
در این میان هتک حرمتها تنها معطوف به افراد نمیشد و در برخی موارد متوجه سفارتخانهها هم میشد. حمله به سفارتخانههای عربستان و انگلیس توسط یک جریان خاص سیاسی از جمله این تندرویهای سیاسی است. ماجرا زمانی عجیبتر شد که برخی از سردمداران این تحرکات افراطی در آینده به پستها و سمتهای بالای سیاسی و مدیریتی رسیدند.
علی فروغی مدیر شبکه ۳ سیما یکی از حملهکنندگان به سفارت انگلیس است که پس از این حمله پلههای ترقی را به سرعت پیمود. برخی دیگر از حملهکنندگان به علی لاریجانی هم در ادامه به مجلس یازدهم راه یافتند و مدیریت در سطوح بالا را تجربه کردند.
