متاسفانه گاهی برای درگیری با آخوند ها و یارانشان باید به زباله دان آنها رفت! راستش اصلا حوصله برخورد با این افراد را ندارم ولی لازم بود در پاسخ به یک سری از فاشیست های
هیتلری هوادار سپاه پاسداران در پایان این بحث یاداوری کنم: نام من کی و کجا پنهان بوده که شما آن را افشا کنید؟! نمیدانم خنده یا گریه باید کرد!
خود من سال ها است که چه در تلویزیون با نشان دادن اسناد هویتی خود جلو دوربین و چه در نوشته های خود همواره اعلام کرده بودم که نام من خسرو صمدی است, ولی سال های سال است که از نام خسرو فروهر استفاده میکنم و با این نام هم بیشتر شناخته شده ام. بینندگان برنامه های من, خوانندگان نوشته های من, تمام تلویزیون ها, احزاب و سازمان های سیاسی که با من همکاری داشته اند از این موضوع با خبر بوده اند!
دوستانه میگویم: کمی خجالت بکشید و بیشتر از این اپوزیسیون را به کثافت نکشید.
البته یاداوری کنم به خاطر ندارم کسی در ایران فقط نامش نژاد باشد.
خسرو فروهر (صمدی) , دی ماه ۲۵۷۵ ایرانی
هم میهن گرامی و پژوهشگر پر تلاش و خوب ایران،
شوربختانه سخن ما از یک سو با افرادی طرف هستیم که تشنۀ آگاهی و روشنگری هستند، اما در دام منبرهای شیادانۀ شیادان زمان گرفتار شده اند و چون مطالعۀ کافی ندارند، به راحتی فریب فریبکاران و شیادان را می خورند، از سوی دیگر با خود این شیادان طرف هستیم که در لجن پراکنی و یاوه گویی از هیچ تلاشی مضایقه نمی کنند!
از یک سو باید در اندیشۀ روشن کردن اندیشه ها و پاک کردن آنها از آلودگی ها و پلشتی های اهریمن ساخته باشیم؛ از سوی دیگر باید در اندیشۀ جلوگیری از هجوم خود این آلودگی های فکری و آلوده کنندگان فکر باشیم. با یک دست باید یورش ببریم و با دست دیگر پدافند کنیم. اگر ضحاک دو مار بر شانه داشت، ما امروز با هزاران مار و افعی زهرآگین روبرو هستیم که از هر فرصتی برای کوبیدن فکر و اندیشه و راه ما بهره می گیرند. ما از یک سو با چنین ضحاک مغز آشامی رو به روییم و از دیگر سو با فارسی زبانان خائنی که سرشتی از جنس شغاد دارند و مدوسا وار شرنگ اندیشه های ویرانگر خود را بر روان و اندیشۀ مردم ساده لوح می افکنند. در چنین کارزاری مجال برای کشتن تک تک مارها نیست؛ باید خود ضحاک (خامنه ای/اسلام/انگلیس) و خود مدوسا (رسانه/مسیح علی نژاد/بی بی سی و…) را نابود یا بی اثر کنیم. اگر این مارپروران اندیشه کاه را از میان برداریم یا دست کم بتوانیم بی اثر کنیم، آنگاه با بیدار شدن اندیشۀ مردم بر صف همقطاران خود خواهیم افزود. در این راه اگر گاهی یکی از این مارهای اندیشه سوز (مثلاً مانند امید نادان) مزاحمتی برایمان ایجاد کرد، تنها باید با یک ضربۀ کاری آن را از میان برداریم و دوباره به سرعت پیش به سوی آرمان نهایی خود برویم.
امیدوارم بتوانیم در این راه به پیروزی برسیم
آئیریک