به‌تازگی و با انتشار خبری مبنی‌بر احتمال واگذاری شرکت معروف برادران وارنر به عربستان سعودی، موجی از واکنش‌ها در شبکه‌های اجتماعی به راه افتاده است. درحالی‌که به گفته یک تهیه‌کننده آمریکایی، عربستان سعودی تنها یک امضا با خرید شرکت برادران وارنر فاصله دارد، عده‌ای با با یادآوری اوضاع نابسامان سینمای ایران، به این خبر واکنش نشان داده‌اند.
سینما گذشته از اهمیتی که از لحاظ تاثیر بر فرهنگ جامعه دارد، این روزها به یکی از شاخصه‌های رشدیافتگی ملت‌ها بدل شده است. بی‌اعتنایی به اوضاع سینما، می‌تواند تاثیرات مخربی بر وجهه و فرهنگ یک جامعه به جا بگذارد. گزارش‌ها حاکی از آن است که عربستان سعودی قصد دارد تا با خرید شرکت برداران وارنر، گام جدیدی در مسیر تولید آثار سینمایی بردارد. عربستان با وجود نداشتن پیشینه سینمایی قابل مقایسه با ایران، این روزها مسیر گشایش را در پیش گرفته است.
این در حالیست که سینمای ایران، در طول تاریخ سینما، به‌عنوان یکی از پویاترین و مهم‌ترین صنعت‌های سینمایی جهان شناخته می‌شده است. با این‌حال در دوران پس از انقلاب با سانسور محتوای فیلم و به تبع آن کاهش خلاقیت در آثار هنرمندان، این صنعت در ایران با بحرانی جدی روبه‌رو شده است.
علاوه‌بر این مسئله به‌نظر می‌رسد که هدررفت سرمایه‌های انسانی در سینمای ایران نیز به بحران فعلی دامن زده است. مدت زیادی از درگذشت ناصر تقوایی نمی‌گذرد. تقوایی تنها یک نمونه از هدررفت سرمایه انسانی در سینمای ایران است. نمونه‌های این اتفاق بسیارند.
.
حذف سرمایه‌های انسانی از سینمای ایران باعث شده است تا اعتماد مخاطبین سینما، به این صنعت کمتروکمتر بشود. این در حالی است که بسیاری از اهالی سینما، به لزوم تعامل آزاد با سینمای جهان تاکید دارند. یک پخش‌کننده بین‌المللی، در این باره گفت: راه ورود به بازارهای جهانی روشن و مشخص است. ما باید با سینمای دنیا تعامل داشته باشیم که نداریم. تمام درها را بسته‌ایم. نمی‌توانیم تولید مشترک داشته باشیم چون با کشورهای دیگر توافقنامه رسمی تولید مشترک نداریم و آنچه به عنوان توافقنامه تولید مشترک با افتخار از طرف مسئولان رسانه‌ای شده، هیچ‌گاه به اجرا در نیامده است.
در کنار همه این‌ها، مسئله سانسور و توقیف آثار سینمایی به‌خودی‌خود به یکی از بحرانهای اساسی در سینمای ایران بدل شده است. تعداد زیادی از آثار تولید شده در ایران، در نهایت برای مدت‌ها و بعضا برای همیشه با دیوار سانسور و توقیف برخورد می‌کنند. همین مسئله علاوه‌بر دلسرد کردن اهالی سینما، باعث به وجود آمدن تنافر مابین مخاطب و اثر سینمایی می‌شود.
به‌هرحال باید پیش‌از آنکه سینمای ایران بیشتر از این متحمل آسیب بشود، چاره‌ای اندیشید. سینمای ایران، در طول سالیان گذشته، همیشه یکی از معتبرترین سینماهای آسیا و جهان بوده است، اما به‌نظر می‌رسد که این اعتبار با ادامه پیدا کردن چنین روندی، دیری نخواهد پایید.
