رابرت مالی، دیپلمات کهنه‌کار آمریکایی و یکی از معماران توافق هسته‌ای موسوم به «برجام» در گفتگویی با هفته‌نامۀ فرانسوی لوپوئن اعتراف می‌کند که راهبرد چند دهه‌ای جمهوری اسلامی برای بازدارندگی در برابر اسرائیل به‌شدت تضعیف شده است.
به گفتۀ او، نفوذ اطلاعاتی و حملات اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای و نظامی رژیم ایران نشان داد که تل‌آویو می‌تواند بدون هزینۀ سنگین ضربات کاری به جمهوری اسلامی وارد آورد. با این‌همه، رابرت مالی می‌افزاید که از منظر سیاسی، جنگ دوازده روزه میل رژیم ایران به دستیابی به سلاح هسته‌ای را افزایش داده است.
او هشدار می‌دهد که کاهش دسترسی بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تأسیسات اتمی و ذخایر اورانیوم غنی‌شده، نظارت جهانی بر برنامۀ هسته‌ای در ایران را به شدت محدود کرده است. او گفته :«نمی‌دانیم بیش از ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی شده با غلظت ۶۰ درصد دقیقاً کجاست.»
به گفتۀ این دیپلمات سابق آمریکایی، حکومت ایران دانش فنی لازم برای بازسازی سریع غنی‌سازی اورانیوم را دارد، اما در عین حال آگاه است که چنین گامی بلافاصله با واکنش اسرائیل و آمریکا روبرو خواهد شد.
او می‌گوید جنگ دوازده روزه همۀ محاسبات را برهم زد و فضای سیاسی را برای هرگونه گفتگوی جدید میان تهران و واشنگتن سنگین‌تر و پرهزینه‌تر کرد. به گفتۀ او، از منظر سیاسی، برای حکومت ایران بسیار دشوارتر است با کشوری مذاکره کند که به آن حملۀ نظامی کرده است. افزون بر این، تهران امروز ابزارهای فشار محدودی دارد. جز ۴۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده و همکاری محدود با بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی. این‌ها، به گفتۀ مالی، هرچند مهم‌اند، اما برای معامله‌ای بزرگ کافی نیستند و حکومت ایران هم قصد ندارد آن‌ها را مفت از دست بدهد.
مالی در بخش دیگری از گفتگو با هفته‌نامۀ فرانسوی به نقش ترامپ اشاره می‌کند و او را غیرقابل پیش‌بینی‌تر از گذشته می‌خواند. به گفتۀ او: ترامپ ممکن است در یک روز از مذاکره با ایران سخن بگوید و همان روز دستور حمله به این کشور را بدهد. به گفتۀ مالی، با ترامپ هر دو احتمال در خصوص حکومت ایران وجود دارد: توافق یا بمباران.
بازگشت تحریم‌ها و گمانِ «تغییر رژیم»
به گزارش رادیو فرانسه، نمایندۀ پیشین آمریکا تأیید می‌کند که پس از فعال‌شدن «اسنپ‌بک» و بازگشت تحریم‌های سازمان ملل، در تهران این برداشت تقویت شده است که غرب در پی تغییر رژیم در ایران است. او می‌گوید: من در جریان تصمیم‌های پنهان نیستم، اما روشن است که آمریکا و متحدانش در منطق قدرت عمل می‌کنند. آنان احساس می‌کنند که دست بالاتر را دارند و می‌توانند از حکومت ایران امتیازات بیشتری بخواهند.
