«سمیه رشیدی»، زندانی سیاسی که از اردیبهشت۱۴۰۴ به‌خاطر «شعارنویسی» و با اتهام «تبلیغ علیه نظام» بازداشت شده و پس از ماه‌ها محرومیت از درمان مناسب در زندان قرچک، به کما رفته بود، امروز پنجشنبه ۳مهر۱۴۰۴ در بیمارستان جان باخت.
سمیه رشیدی که از بیماری صرع رنج می‌برد، در طول بازداشت بارها دچار حملات شدید شد، اما مسوولان زندان به‌جای انتقال فوری او به بیمارستان، با تاخیر و سهل‌انگاری عمل کردند. گفته می‌شود آخرین بار زمانی که سمیه رشیدی پس از بازگشت از پزشکی قانونی دچار تشنج شد، به‌جای اعزام فوری به مراکز درمانی، او را برای تعویض لباس به بند فرستاده‌اند و در همان فاصله، حالش وخیم شده است.
خانواده این زندانی تحت فشار قرار گرفته‌اند تا علت وخامت او را به «خطای پزشکی بیمارستان» نسبت دهند، اما شواهد نشان می‌دهد که نگهداری یک زندانی بیمار صرعی در شرایط سخت قرچک و جلوگیری از دسترسی به دارو و درمان مناسب، به‌طور مستقیم در وخامت وضعیت جسمانی او نقش داشته است.
ایران‌وایر مطلع شده که سمیه رشیدی، شهروند ۴۲ساله، پیش از بازداشت کارگر برشکار در یک خیاطی و قبل از آن هم در تولیدی لوستر کار می‌کرده است. او مجرد و ساکن تهران است. سمیه در اردیبهشت۱۴۰۴ حین شعارنویسی در محله جوادیه در جنوب تهران بازداشت شده است.
او به‌محض بازداشت به مرکز پلیس آگاهی در محله شاپور واقع در خیابان ۱۵ خرداد تهران منتقل شده است. آگاهی شاپور یکی از بدنام‌ترین مراکز پلیس در ایران است و شکنجه‌ها و ضرب‌وشتم متهمانی که به این مرکز منتقل می‌شوند، در سال‌های گذشته بارها به محل نگرانی فعالان و نهادهای حقوق‌بشری تبدیل شده است.
پس از آگاهی شاپور، سمیه به زندان اوین منتقل شده و تحت بازجویی قرار داشته است. در روز ۲تیر۱۴۰۴ و پس از حمله اسراییل به زندان اوین، سمیه نیز به‌همراه سایر زنان زندانی سیاسی به قرنطینه زندان قرچک منتقل شده است.
یک فرد مطلع می‌گوید که سمیه از بیماری صرع رنج می‌برده و در مدت بازداشتش هم در زندان اوین و هم در زندان قرچک، بارها تشنج کرده است. او توضیح می‌دهد: «این اتفاق روز سه‌شنبه (۲۵شهریور) افتاده. سمیه برای تایید بیماری صرع‌اش و دریافت گواهی عدم تحمل کیفر از طرف زندان به پزشکی قانونی برده شده بود. موقع برگشتن از پزشکی قانونی در راه زندان حالش بد می‌شود و در ماشینی که در آن اعزام شده بود، استفراغ می‌کند.»
این فرد آگاه ادامه می‌دهد: «تا می‌رسد زندان، در زندان می‌گویند برو لباست را عوض کن که بیایی بهداری. در فاصله تعویض لباس، دوباره حالش بد می‌شود و تشنج می‌کند.»
افزو افزود: این اولین‌بار نبوده که خانم رشیدی تشنج می‌کرده است: «سابقه چندین نوبت تشنج داشته و وقتی اوین بود و قبل از حمله اسراییل، آن‌جا هم تشنج کرده بوده، در قرچک هم چندین نوبت تشنج کرده بود ولی در بهداری به او داروهایی می‌دهند که نمی‌دانیم چیست.»
رسانه وابسته به قوه قضاییه خامنه ای به سمیه رشیدی اتهام همکاری با سازمان مجاهدین را زده و نوشته است که او “مبالغی جهت انجام ماموریت‌های خرابکارانه از سوی گروهک تروریستی منافقین دریافت کرده و آموزش‌هایی برای انجام اقدامات ایذایی از جمله ایجاد حریق دیده بود”.
میزان همچنین نوشته سمیه رشیدی “دارای پرونده پزشکی با سابقه تشنج علاوه بر اعتیاد به مواد مخدر صنعتی بوده است”.
این در حالیست که بسیاری از هم‌بندی‌های او نوشتند سمیه از بازداشتی‌های جنبش “زن زندگی آزادی” بود، “زن کارگری که زیاد حرف نمی‌زد، کم غذا می‌خورد و چشم‌انتظار روز آزادی بود.”
محرومیت زندانیان سیاسی از درمان و رسیدگی‌های بهداشتی حربه جمهوی اسلامی برای از پای درآوردن آنها و شکستن مقاومت این زندانیان است. پیش‌تر زندانیانی چون جواد روحی، بکتاش آبتین، وحید صیادی‌نصیری، شاهرخ زمانی، بهنام محجوبی و شمار زیادی دیگر به دلیل محرومیت از درمان، جان خود را از دست داده‌اند.
