اعتراضات نسل زد در پرو؛ اعلام وضعیت اضطراری در پایتخت در پی موجی از خشونتها؛ این کشور آمریکای لاتین طی هفتههای اخیر شاهد اعتراضات گسترده علیه فساد و افزایش جرایم سازمانیافته بوده است. پارلمان این کشور اوایل اکتبر دینا بولوارته، رئیسجمهور پیشین را به دلیل ناکامی در مهار جرم و اتهامات فساد از قدرت برکنار کرد. اعتراضات اخیر که عمدتا از سوی جوانان رهبری میشود، هزاران نفر را در لیما و شهرهای دیگر به خیابانها کشانده است.
در همین حال یک مقام حکومتی در ایران با اشاره به بازگشت تحریمهای سازمان ملل و تورم افسارگسیخته گفته: اعتراضات اجتنابناپذیر است، زمانش را نمیدانیم.
خبرگزاری رویترز در گزارشی به نقل از مقامات حکومتی و تحلیلگران نوشته است: در پی بازگشت تحریمهای سازمان ملل، اقتصاد ایران در معرض ابرتورم و رکود شدید همزمان قرار دارد. این در حالی است که جمهوری اسلامی که در تقلا برای حفظ ثبات است، فضای مانور محدودی در اختیار دارد.
به گفته این مقامات، از زمان بازگشت تحریمهای سازمان ملل، نشستهای متعددی در سطوح عالی حکومت برای جلوگیری از فروپاشی اقتصادی، بررسی مسیرهای دور زدن تحریمها و مهار خشم عمومی برگزار شده است. افزایش شکاف اقتصادی میان مردم و سران نظام، سوءمدیریت اقتصادی، تورم افسارگسیخته و فساد دولتی که حتی رسانههای داخلی هم به آن اذعان دارند، به نارضایتیها دامن زده است.
تهران بر این باور است که آمریکا، متحدان غربی آن و اسرائیل، با تشدید تحریمها بهدنبال تحریک ناآرامی در ایران و به تهدید موجودیت جمهوری اسلامی هستند. یک مقام حکومتی گفت: نظام میداند که اعتراضات اجتنابناپذیر است، اما مساله فقط زمان آن است. همزمان که مشکل در حال گسترش است، گزینههای ما کاهش مییابد.
بنابر این گزارش، تقریبا هیچ ایرانی از سختیهای ناشی از این بحران در امان نیست. حس ناامیدی در سراسر جامعه موج میزند و از متخصصان و بازاریان شهرنشین تا کشاورزان روستایی را دربر گرفته است.
سیما، ۳۲ ساله، کارگر کارخانه در شیراز گفت: میگویند دوباره تحریمها شروع شدهاند، ولی ما همین حالا هم در تامین نیازهای بچههایمان ماندهایم. قیمتها هر روز بالا میرود و حتی نمیتوانیم ماهی یک بار گوشت برایشان بخریم.
علیرضا، ۴۳ ساله، کارمند دولت در تهران هم گفت: من ماهی فقط ۳۴ میلیون تومان (حدود ۳۰۰ دلار) درآمد دارم. همسرم بیکار است. شرکت واردات و صادراتی که در آن کار میکرد ماه پیش تعطیل شد. با این حقوق و دو بچه، حتی نمیتوانیم اجاره خانه و خرج مدرسه را بدهیم. دیگر باید تا کی این فشار را تحمل کنیم؟
به گفته یک مقام حکومتی، سران نظام نگراناند که فشارهای معیشتی فزاینده بار دیگر اعتراضات گسترده را شعلهور سازد.