انقلاب دزدان یا دزدان انقلاب

1 دیدگاه دربارهٔ «انقلاب دزدان یا دزدان انقلاب»

1. iraniedarbedar می‌گوید:

   فوریه 1, 2015 در 8:32 ب.ظ

   ”انگشت من، تو ناخن“
   ضحاک‌ْ کشانْ کجایید؛ ضحاکی دیگر آمد / سیُ وهفت هم گذشتُ و امیدی هیچ نیامد
   ننگ است جان سپردن؛ تا جان هست به این تن / یک روز، نَه زیاد است؛ دَم را غنیمَتَم من
   ایران بِرَفت، فغانا؛ برخیز تو ای برادر / خواهر نجاتِ ایران، با تو شود مُیسَّر
   ننگ است جان سپردن؛ تا جان هست به این تن / یک روز نَه زیاد است؛ دَم را غنیمتَم من
   آن آیه که گفته است؛ آن سوره که نالان / آن هیزمِ فراوان؛ آن شعله‌هایِ سوزان
   جهنمِ خروشان؛ سُربِ مذاب، گدازان / خشم، کینه، عِداوَت؛ هر جسم، دشمنِ جان
   پسرْ پدرْ نَرَحمَد؛ مادر نَه مهری دارد / گرسنگی، تشنگی، ابزارهایِ دوزخ
   خوب، نیک، نکو، تو بنگر؛ جانا تو ای برادر / این شرحِ حالِ ما نیست؟ ضحاک نشد ستمگر؟
   لبنان وَ غزه، باید؛ چون او عرب نژاد است / وهم است، گمان، جانا؛ عرب، عجمْ نجاتْ است
   تا او گفت جهنم؛ یا جنگ با خدایَم / ضحاک خود، خدا شد؛ گوید من آن خدایَم
   خوب، نیک، نکو تو بنگر؛ آن آهنگِ صحبت / ضحاک تا خروشید؛ کفتارها بِسِیلَت
   سیلابِ خون، بیاید؛ اوباش‌ها در این جَنگ / وهم است ای برادر؛ درخواستِ رَحم زِ خَرچَنگ
   چفیِ او گواه است؛ ضحاکْ خودِ خودَش هست / هر پوندْ چکِّه‌گَر است؛ رنگین زِ خونِ من است
   پوند را اگر رونق است؛ رونقْ زِ رویِ من است / گر انگلیس، کشور است؛ آن از سرایِ من است
   دارایِ رونقْ آن مُلْک؛ چون بی مَلِکْ شد این مُلْک / اََر نَه کویرِ خشک بود؛ در جنگِ دوم آن مُلْک
   ریال، سقوطْ تا کجا؛ ضحاک، سرود، تا کِی / تازیِ انگلیس را من بنده‌اَم، تا به کِی
   ننگ است جان سپردن؛ تا جان هست به این تن / یک روز نَه زیاد است؛ دَم را غنیمتَم من
   گریان، مکدَّر او رفت؛ ما شاد وَ خَرامان / سیُ و هفتیْ گذشتْ است، شوریْ جایِ باران
   غرّید وَ به خشم، گفت؛ تنها مردِ میهن / هرگز نسوزد این نفت، در دیگ‌هایِ دشمن
   اِمروز گذشت سی وَ هفت؛ کان عاشقِ وطن رفت / ایران سراسر آتش؛ از داغِ آن شَرَف است
   ضحاک! دردِ دین! نه؛ نه دردِ او خدا است / پول‌ها، دلار به میلیارد، آری دردِ خا است
   بجایَش از خجالَت، سِجِل می‌شود سرخ؛ شناسنامه جعلیْسْت / جوهر وَ کاغذ، امضاء؛ اربابَشْ انگلیْسْیْسْت
   خواهی شوی مطمئن؛ نازا عروس، مجتبی / در انگلیسُ و لندن، چرا او شد مداوا
   برادرم، خواهرم، حجابْ دردِ ما نیست / نفتُ و گازُ و طلا رفت؛ ایران جرمِ تو چیست؟
   برادرم، خواهرم، اسلام، فکرِ ما نیست / بفکرُ و کارِ ما؛ پرسان، زِ حالِ ما نیست
   ضحاکْ خطِ فقر را اعلان کند دَمادَم / حقوقِ زیرِ فقرش؛ آه اِی خدا، خوابم
   ضحاکْ خطِ فقر را اعلام کند پَیاپِی / حقوقِ زیرِ فقر است کدام منطقِ وِی
   می‌گویَمَت حقیقت، فاشَشْ کنم همینک / دو ده میلیون، نیم کشته؛ تهران تا به قَرْچَک
   مومن‌هایِ آُورمزدا یا عیسی، مسلمان / ایران بهشتِ ما هست؛ نه انگلیسُ و آلمان
   نه شرقیُ و نه غربی، ایران وَ تاجِ شاهی / نه بوش وَ نه پوتین نه، نفرینِ تا اَبدْ بر جیمیِ آمریکایی
   هزارُ و نیم هزاره؛ غم‌ها بسر نیامد / تا تازیُ و تیمور هست؛ آن درد به ارثْ نازد
   اگر خواهی دوباره، بِبینی دردُ و چاره / غوغا بس است؛ سکوت، هیس، ضحاک این را گفته
   آنان خوردند خودی‌اند، مردم چه حقی دارند / ما آن ولیِ مطلق؛ ناموسُ و جانُ و مال را به ما تحویل می‌دهند
   کین روی، عاشم من، چکمه‌یِ آن پادشاه / طهران، خندقِ دور؛ کمتر زِ شانزده سال، گردید مُنَّور آن ماه
   برادرجان بپاخیز، هزارُ و نیم هزاره / زِ خوابِ سخت، خواهر، بیابیم راهُ و چاره
   خورشیدُ و شیر رَفتْ است؛ نورُ و توان رَفتْ است/ خدا به خشم آمد؛ از من چه انتظار هست
   ننگ است جان سپردن؛ تا جان هست به این تن / یک روز نَه زیاد است؛ دَم را غنیمَتَم من
   نَفَس‌هامان بیشتر باد؛ تعدادِ ما کم شده است / تعدادِ کم، غمی نیست؛ دست‌هامان گره است
   من‌ها همه من شویم؛ من یکیْ پیکر شویم / ده قَدَمیْ من آیم؛ یکیْ تو، نزدیک شویم
   جانا، جانا، هم وطن؛ انگشت من، تو ناخن / نخارد کس پشتِ ما، بیا، ماها شویم من

   پاسخ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.