بهنود بدان که کفن را جیب نیست! آینه وجدان را شکستن هنر نیست!
خسرو فروهر
آری, بهنود قلم به مزد مرگ است! زندگی حرفه ایش از خانه عنکبوتی تا مسجد بی بی سی در استبداد و سانسور دگر اندیشان آنهم به یاری دولت های بیگانه و آخوند های اشغالگر خلاصه شده است! قلمش و صدایش, نشان ازز زرنگی های بساز و بفروشی وطنی دارد که البته خود هرگز در خانه خود ساخته, شبی را به روز نمیرساند! بهنود مرگ و دروغ را “بنویس و بفروش” است!
بت های دروغین بهنود و یارانش قاتلین آرزوهای نسل سوخته من هستند. افسانه پردازی های وی برای توده های معتاد به قهرمانان کربلایی, همان گله های میلیونی مست از خرافات و عقده ها, جانشینی مدرن نما برای روضه های آخوندی میباشد.هر دو خواب آوری مرگ آفرین هستند. اشتباه نکنید افیون همان افیون است, یکی با کراوات است دیگری با عمامه! پشم همان پشم است, چه سبیل استالینی کیانوری, چه ریش آخوندی فضل الله نوری.
بهنود یارانت به من گفتند که چه با افتخار و غرور از امداد های غیبی قاجار ها و آخوند ها یاد میکنی. آیا به خودت باورانده ای که چون شغلت نوشتن و حرافی است, پس تو میرزا بنویس را وجدانی نیاز نیست؟؟!!
از کسی مانند بهنود که مبلغ رفسنجانی بوده است و شرط روشنفکری در ایران را شیعه بودن مینامد, آیا انتظار دیگری میشود داشت!
ایکاش این بیشرفای پا منبری ظاهروباطنشون یکی بوداشکالی نداره که پامنبری باشندوبآنهم افتخارکنند،اشکال آنجابوجودمی آیدکه آرایش غربی میکنندوازحقوق ازامامه داران بنفع اربابان استعمارگرشان حمایت میکنند تاتکه ی استخوانی دریافت کنند وپزبدن که روشن فکرن،،،تفو چرخ گردون…