چرا و چگونه خودمان تاریخ علم و هنر پیش از اسلاممان را نابود کردیم!

دزدی نوشته شاعرانه پهلویسم من توسط سایتی به نام “پهلویسم ” سبب شد از خود بپرسم که آیا دزدی اندیشه و کارهای دیگران که رسمی عادی و مقبول در بین ایرانیان امروز است, ریشه در دزدیهای به اصطلاح نخبگان ایرانی پس از اسلام از نوشته های علمی و ادبی نویسندگان ایرانی زرتشتی پیش از اسلام ندارد؟! امیدوارم بدون تعصب بخوانید, پیش از حملات اخلاقی بگویم قصدم اصلا مقایسه نیست!
یک نمونه برایتان میاورم, چون میدانم ناراحت میشوید, نام آن پزشک و فیلسوف معروف ایرانی چندین سده گذشته را نمیاورم که همه به وی افتخار هم میکنیم, ولی آیا از خود پرسیدید که چرا وی که حتما آن زمان هنوز به نوشته های پهلوی دوران ساسانی در راستای پزشکی در کتابخانه های دیلمیان دسترسی داشته است, نام صد ها پزشک و محقق و نویسنده دوران پیش از اسلام را در کتاب های خود سانسور کرده است!
مگر جز این است که در دانشگاه جندی شاپور دوران ساسانی فلسفه و پزشکی همزمان تدریس میشد و دانشجویان برای فارغ التحصیلی بایستی در هر دو رشته دانش میاموختند! بهم دلیل هم در دورانی که از همین دانشگاه جندی شاپور اولین پزشکان خلفای اسلامی به درمان خلفا پرداختند, هم به فیلسوفان وهم به پزشکان حکیم لقب دادند ؟! تا پایان بنی‌امیه، دانشگاه جندی‌شاپور اگرچه دیگر شکوه دوران ساسانی را نداشت، با این حال جندی شاپور هنوز باز بود. در ان دانشگاه کتابهای زیادی در دسترس دانشجویان قرار داشت. حتما بسیاری از دانشجویان پیش از بازگشت به خانه و شهر خود جزوه ای و یا رونوشتی با خود به همراه میبردند, نه؟
پس چرا این دانشمندان و حکیمان ایرانی دوران اسلامی حتی به نیاکان خود ظلم کردند و در کتب خود نام استادان و نویسندگان کتب دوران ساسانی را سانسور کردند؟ آیا هنگامی که از ان کتابها به نام خود رونویسی کردند و نام پژوهشگران و نویسندگان را پاک کردند, تفاوتی با کتاب سوزان تازی داشتند؟؟! بسیاری از دانشمندان یونان باستان کتابهایشان نابود شده است ولی نامشان از نوشته های دیگران امروز به ما رسیده است!
آیا میدانستید که  در بازارچه های شهرهای گوناگون چند سده پس از هجوم تازیان, هنوز کتب دوران ساسانی یافت میشد؟ نگاهی به مقدمه تاریخ طبرستان ابن اسفندیار بیاندازید؟!
درست است که تازیان کتاب سوزان کردند, ولی بسیاری از کتاب ها میان مردم باقی مانده بود. این دزدان اندیشه که امروز در تاریخ به آنها افتخار هم میکنیم, زیرا فکر میکنیم آنها کاشف همه چیز بوده اند, آری آنها بودند که تیر آخر را زدند! اگر آنها به جای لاف زنی با زحمات دیگران, نام ان همه پزشک و دانشمند و نویسنده ایرانی پیش از اسلام را سانسور نکرده بودند تا خود معروف شوند, کار ما امروز به اینجا نمیرسید که هر آخوند کثیفی ادعا کند که ایران پیش ازاسلام اصلا هنر و دانش نداشته است! هزاران نویسنده و دانشمند ایرانی نامشان اینگونه از صفحه تاریخ محو شد.

خسرو فروهر, دی ماه ۲۵۷۵ ایرانی