احساس میکنم برخی ایرانیان شرمگین از عقب ماندگیهای کشور و همبودگاهمان، در فراری دردناک از خود، در تلاشند تا با معلق زدن مابین خط قرمزهای پورنوگرافی و هرزگیهای اجتماعی، عکسهای زرورقی مارکهای لوکس و تیترهای دانشگاهی و نامهای آنچنانی، اعتبار کاذب شهروندی در جهان پست مدرن را کسب کنند!
در همین توییتر و اینستاگرام؛ حتی در ظاهر زندگیشان! به ویژه این نسل آخریها!
از خودباختگی نامش مدرن شدن نیست!
برایم که نیم ایرانی و نیم فرنگیم,
رفتار هایشان تابلو است!
دردی عمیق و پنهان را در وجودشان حس میکنم!
راه درمان ولی این نیست!
