عروسک خیمه شب بازی نوریزاده ها از یک سوی و از سوی دیگر رقاصه مطربان سیاسی نا همایون لس آنجلسی بودن, شب سیاه ما را به روز روشن بدل نمیکند.
جریاناتی که در این چند روزه شاهد آن بودم را برای آینده ایران بسی هولناک میدانم. زمانی که روسیه از پایگاه شاهرخی مردم خاورمیانه را مرگ باران میکند و ایران ما را هدف کینه و نفرت همسایگان قرار میدهد, اتفاقات غریبی در برون مرز را شاهد بودم.
آنچه از ۲۸ امرداد را بایستی می آموختیم, در ۲۲ بهمن ثابت کردیم که نیاموختیم. از دامن مصدق به زیر عبای خمینی رفتن نشانی از هوشیاری ملی نبود. از موسوی و خاتمی ها نمیگویم که درد زیاد است.
اما این که سالیانی پس از حماقت ۲۲ بهمن روزی در بین اپوزیسیون برون مرزبه نام ملی گرایی افرادی که نه داریوش را دولت شاه هستند و نه دانا یی را امید و دیگرافرادی که ذکر نامشان را مایه ننگ خود میدانم, در یک رزمایش حماقت اپوزیسیون ایران را به چاله میدانی گل آلود تبدیل کنند را نشان از محکومیت مردمانی به سقوط در تاریکی فراموش شدن در گورستان تاریخ میدانم که عربده را به اندیشه ترجیح میدهند.
چه دردناک است که دیگر حتی انتخاب ما بین بد و بدتر نیست, زیرا خودمان بد و بدتر ها هستیم.
خسرو فروهر, شهریور ماه ۲۵۷۵ ایرانی