یک ناله: سونامی استدلالات کلامی و استنتاجات شبه منطقی حوزوی و پا منبری هایی که سرا پا گوش بدون هوش دم تکان میدهند, ایران رابه ویرانستان اندیشه ها تبدیل کرده است!
یک واقعیت: کلا از آدم هایی که اگر قصه گو ماهر باشد, هر قصه ای را باور میکنند بدم میاید. در رابطه با مسائل سیاسی این گونه افراد همانا مریدان گرانقدر آخوند ها, مشیری ها و بهنود ها هستند که به شکر امام بی بی سی بیشتر از نفت و گاز از این آدم ها در میهنمان داریم.
همراه با این گله مریدان, یک سری هم معلمین اخلاق هم در نقش چوپانان گله ظاهر شده و ندای اتحاد و اخلاقیات میدهند, تا گله ها از هم نپاشیده, مریدان بع بع کنان ماشینی سلاخی شوند!
یک راه حل: عادت دادن این مردمان به کنجکاوی و تحقیق است. به این امید که پیش از پرسیدن یاد بگیرند خودش هندل مغز را زده, شاید فرجی شد, ماشین مشدی ممدلی راه افتاد تا نیازی به تاکسی نباشد!
یک خواهش: چون تازگی ها یک سری افراد در وبلاگ من یک سری تخیلات ذهنی را با تحقیقات اشتباه گرفته و مزاحم میشوند, خواهش میکنم روی مهربانی من حساب نکرده, برای قضای حاجت به سایت بی بی سی و یا منبر مشیری ها و امثالهم مراجعه کنند.
یک افشاگری: من زیاد آدم مهربانی نیستم. علاقه ای هم به محبوب بودن ندارم. بحث های حوزوی و کلامی را به این جانب حواله نکنید! حوصله کسانی را که از روی شکم سخن میگویند را ندارم!
خسرو فروهر, در آغاز سال نو میلادی
بسیار مهم: دوستان لطفا هر چه زودتر برای نام “خلیج فارس” بجای “خلیج …” (ظاهراً) برای نقشه‌های گوگل رای دهید.
http://www.persianorarabiangulf.com/index.php
از دوستان خود نیز بخواهید که رای دهند. ممنونم.