فعال حقوق بشر زندانی در ایران و برنده جایزه نوبل صلح در واکنش به جان باختن آرمیتا گرانوند نوشت «آرمیتای پر از شور زندگی ما را به خاطر موهای زیبایش که قصد نداشت با “حجاب اجباری” پنهانش کند، به گام مرگ فرستادند.»
نرگس محمدی در واکنش به خبر جان باختن او گفت «هیچ خبرنگار مستقلی اجازه ورود به بیمارستان ارتش نیافت. خبرنگار فعال، گزارشگر وابسته حکومتی صدا و سیمای جمهوری اسلامی بود و سایتهای اطلاع رسانی ، سایت های سپاه پاسداران بودند. فیلم های دوربین های مترو، بریده بریده شد. خانواده، دانش آموزان و معلمان مدرسه تحت کنترل قرار گرفتند. خبر مرگ او را نه خانواده، بلکه خبرگزاری دولت اعلام کرد و زمان مرگش را نه علائم تن دختر جان داده، بلکه سیاست دغلکار حکومت تعیین کرد. محل دفنش را هم حکومت اجبار خواهد کرد.»
او گفت «خبر کشته شدن ارمیتا گراوند با مهندسی نهادهای امنیتی، زیر آوار پنهانکاری، فریبکاری و دروغ گویی حکومت” زن ستیز دینی استبدادی ” در میان اخبار کشتهشدگان جنگ در خاورمیانه، ناله ای در میان فریادهای گوشخراش بود. آتشی بود که شعله هایش از قتل مهسا، نیکا، سارینا ، غزاله و… برمیخواست. آرمیتای ما با مظلومیتی بیش از مظلومیت دختران و پسران جان داده با تیر و گلوله جان داد.»
