ایران بهشت باستان‌شناسان است و دلیل آن هم تعدد محوطه‌های تاریخی و باستانی است که در این جغرافیا وجود دارد. تپه‌حصار دامغان یکی از همان صدها محوطه باستانی است که با وجود هفت هزار سال قدمت مورد بی‌توجهی و بی‌مهری قرار گرفته. این تپه باستانی در جنوب شهر دامغان در روستای حیدرآباد و در استان سمنان قرار دارد. قدمت تمدن پیش از تاریخ این تپه از هزاره‌ی چهارم تا هزاره‌ی اول پیش از میلاد می‌رسد. در تپه‌حصار سه طبقه‌ی متمایز مربوط به دوران پیش از تاریخ تشخیص داده شده که هر کدام از این سه طبقه نیز به تقسیمات کوچک‌تری طبقه‌بندی شده‌اند. (فیلم زیر)
به گزارش ایلنا، بی توجهی تنها مشکل تپه حصار دامغان نیست چراکه نه تنها این محوطه یک موزه درخور ندارد بلکه تابلوی معرفی آن نیز فرسوده شده و نوشته‌های روی آن بر اثر آفتاب و باد باران و کم توجهی مسئولان کمرنگ و ناخوانا شده است. درواقع در بدو ورود به محوطه تپه حصار دامغان با وضعیت نابسامانی روبه رو می‌شویم که به نوعی می‌تواند گواه مثال معروف «رنگ رخساره خبر می‌دهد از سر درون» باشد. در این مجموعه با وجود آنکه کانکس‌هایی به عنوان اتاقک نگهبانی در نظر گرفته شده اما شرایط نامناسبی دارند و چند سالی است که مورد استفاده قرار نگرفته و حفاظت دائم و ثابتی از تپه هفت هزارساله وجود ندارد.
یکی از فعالان میراث‌فرهنگی دامغان با اشاره به آنکه اگر مدتی در محوطه باستانی تپه حصار بمانیم و از بخش‌های آن دیدن کنیم می‌توانیم شاهد صحنه‌های عجیبی مانند عبور گله‌های گوسفند و موتورسواران و… از روی این تپه باستانی باشیم، گفت: معمولا صبح‌ها و بیشتر هنگام غروب آفتاب شاهد عبور گله‌های گوسفند از این محوطه هستیم و حتا این تردد به اندازه‌ای‌ست که رد پای آن‌ها در جای جای تپه دیده می‌شود. چراکه هیچ حفاظت ثابت، فنس، حصار و… در اطراف تپه وجود ندارد گله‌ها برای چرا از وسط تپه حصار رد می‌شوند.
او ادامه داد: علاوه بر عبور گله گوسفندان هر لحظه شاهد عبور موتورسواران محلی نیز هستیم که آسیب‌های زیادی به تپه وارد کرده‌اند و حتا بخش‌هایی از تپه را از بین برده‌اند. از آن جمله می‌توان به بخش‌هایی از استخوان‌هایی اشاره کرد که تا چند سال پیش می‌توانستیم آن‌ها را ببینیم اما اکنون دیگر اثری از آن وجود ندارد چراکه زیر چرخ‌های موتورها از بین رفته‌اند.
