داریوش مهرجویی که در بیش از نیم قرن فیلمسازی، واکنش و بیانیه‌های اجتماعی خود را به زبان سینمای خود به مخاطبانش رساند، پس از انقلاب بارها با سانسور و توقیف آثارش روبرو شد و در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ ایران، عده‌ای در خارج از ایران و در شبکه‌‌های اجتماعی او را متهم به «سکوت» کرده بودند. ویدیوی زیر قسمتی از مستند «الماس در گام لامینور» است که واکنش او به سرکوب زنان و جوانان است. مهرجویی در این قسمت با اشاره به ترانه محلی «دختردایی گم شده» می‌گوید: مایه تاسف است که رژیمی داریم که بی‌رحمانه در حال نابودی جوانان هوشیار ایرانی است…
