رئیس سازمان محیطزیست گفت: سهم آب دریاچه ارومیه به عده ای خاص می رسد و باغات سیب و ویلاها برای خوش نشین هاست؛ از طرفی یونجه حدود ۳۳ تا ۳۴ درصد کل آب حوضه آبریز دریاچه ارومیه را مصرف میکند.
با بیان این که کشت یونجه حدود ۳۳ تا ۳۴ درصد کل آب حوضه آبریز دریاچه ارومیه را مصرف میکند، به دیده بان ایران گفت: نباید با هر قیمتی از جمله به بهای از دست دادن دریاچه ارومیه، شرایط را برای هر نوع کشتوکاری در اطراف دریاچه فراهم کنیم، بلکه باید توجه داشته باشیم که حفظ دریاچه ارومیه حق تمام ملت ایران است و نباید این حق را از همه مردم بگیریم و سهم آب دریاچه را به عدهای خاص بدهیم.
با وجود این که بارندگیهای اخیر، اندکی حال دریاچه ارومیه را بهتر کرده، اما هنوز هم وضعیت دریاچه بهشدت بحرانی است. در چنین شرایطی انتشار خبرهایی مانند احتمال برداشت لیتیم از بستر دریاچه ارومیه و همچنین تایید خبر برداشت کربنات سدیم به عنوان تامین ماده اولیه تولید شیشه در کارخانه سلماس توسط مدیرعامل شرکت آب منطقهای آذربایجان غربی، در کنار خبرهایی که از برداشت نمک صنعتی از حاشیه دریاچه به گوش میرسد، این سوال را برای افکار عمومی ایجاد میکند که آیا در حال حاضر با دریاچهای مواجه هستیم که دچار مرگ قطعی شده و امیدی به احیای آن نیست و به دریاچه ارومیه بهجای یک تالاب پُرآب باید به عنوان یک منبع استخراج نمک و مواد معدنی نگاه کنیم یا این که هنوز هم امیدی هست که بزرگترین دریاچه داخلی ایران احیا شود؟
سلاجقه با بیان این که با وجود شرایط نامناسب امروز دریاچه ارومیه، هنوز هم جای امیدواری نسبت به احیای این دریاچه وجود دارد، اظهار داشت: در آخرین نشست ستاد ملی احیای تالابهای کشور که با حضور معاون اول رئیسجمهور و مقامات عالی دستگاههای ذیربط برگزار شد، تصمیم بر این شد که مدیریت نرم حوضه آبریز دریاچه ارومیه یعنی صرفهجویی در مصرف آب بخصوص در بخش کشاورزی را به شکلی پیش ببریم که امکان تامین حقابه دریاچه بیش از پیش فراهم شود. البته نمیتوان انکار کرد سدهای متعددی که در گذشته در این حوضه آبریز ساخته شده، تا حد زیادی جلوی ورود جریان آب به دریاچه ارومیه را گرفته است، اما تلاش شده است با برخی اقدامات سختافزاری نظیر احداث تونل کانیسیب یا رساندن پساب تصفیهشده شهرهای تبریز و ارومیه به بستر دریاچه، تا حدی این مشکل جبران شود.