در پی انتشار خبر تلاش وزارت ارشادِ دولت رئیسی برای صدور پروانه صنفی برای تکتک روزنامهنگاران شاغل در کشور، عدهای از این روزنامهنگاران فعال در داخل به این خبر واکنش منفی نشان داده و آن را آخرین میخ به تابوت روزنامهنگاری در ایران توصیف کردند.
محمدمهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد با تأکید بر پیگیری صدور پروانه صنفی برای روزنامهنگاران، هدف از این اقدام را «هویتبخشی صنفی به این قشر» توصیف کرد و گفت: در دو سال باقی دولت سیزدهم، باید بسیاری از نواقص این حوزه برطرف شوند.
عدهای از روزنامهنگاران فعال در داخل کشور در واکنش به این اظهار نظر وزیر ارشاد از آن انتقاد کرده و از جمله آن را «آخرین میخ به تابوت روزنامهنگاری در ایران» و نشانه لزوم «تأیید از طرف حاکمیت» برای کار در رسانه خواندهاند.
مریم شکرانی نوشت: آخرین میخ به تابوت روزنامهنگاری در ایران کوبیده شد. محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد گفته که برای روزنامهنگاران پروانه صنفی صادر میشود. این به آن معناست که خبرنگارانی که از سمت حکومت تایید صلاحیت نشوند مجوز کار کردن ندارند. دردناک اینکه ایسنا این را “خبر خوش” خوانده است!
به گزارش رادیو فردا، در یک سال گذشته با آغاز اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی»، حکومت ایران در تلاش برای کنترل نشر اخبار از جمله فشار را بر روزنامهنگاران نیز افزایش داده، تا آنجا که دو خبرنگار زنی که خبر مرگ مهسا امینی در بیمارستانی در تهران را پوشش داند و با خانواده او مصاحبه کردند همچنان در بازداشت به سر میبرند. منتقدان اظهار نظر وزیر ارشاد به نام این دو خبرنگار یعنی الهه محمدی و نیلوفر حامدی نیز اشاره کردهاند.
روزنامه شرق در گفتگویی با وکلای نیلوفر حامدی و الهه محمدی- خبرنگاران روزنامههای شرق و هم میهن- که حدود یک سال است در حبس هستند، به جزئیاتی درباره پرونده آنها پرداخته است. با گذشت حدود دو ماه از برگزاری آخرین دادگاه آنها هنوز حکم دادگاه بدوی صادر نشده و قرار آنها هم تبدیل به وثیقه نشده است.
خانم برهانپور-وکیل نیلوفر حامدی- میگوید بر اساس قانون آیین دادرسی «قرار بازداشت ایشان باید فک یا تبدیل بشود و ایشان باید بلافاصله آزاد شوند.» آرش میرلوحی، وکیل الهه محمدی هم در گفتگو با شرق گفته: «هیچ مصداق یا مستنداتی از اینکه خانم الهه محمدی با دولت آمریکا همکاری داشته، در پرونده وجود ندارد.» او گفته اتهامات منتسب «اصلا ارتباطی با کار خبری و حرفه خبرنگاری و روزنامه نگاری و تحلیلگری اجتماعی ندارند.»
