در آستانه روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران گروهی از تشکل‌های صنفی و مدنی مستقل ایران قطعنامه‌ای صادر کردند.
در این قطعنامه با اشاره به تحولات اخیر در ایران، آمده که همه جامعه از جمله «معلم، کارگر، سینماگر، هنرمند، فعال مدنی و سیاسی، پیر و جوان» در مقابل جمهوری اسلامی قرار دارند و این حکومت «نه شایسته بقاست و نه قادر به ادامه حیات است.»
این گروه از تشکل‌های صنفی و مدنی فعال از همه کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و «عموم توده‌های ستمدیده مردم ایران» خواست در تشکل‌ها و شوراهای محیط کار و محلات بپیوندند و مبارزات خود را برای گذر از شرایط موجود و شکل دهی آینده «متکی به اراده، اتحاد و همبستگی خود سازند.»
در این قطعنامه به مساله «مسمومیت زنجیره‌ای» در مدارس ایران اشاره شده و می‌گوید که زنان ایرانی «از پایه‌ای ترین حقوق انسانی‌شان» محروم شدند و «در خیابان مورد ددمنشانه ترین حملات جسمی و روحی قرار می‌گیرند.»
این تشکل‌های صنفی که پیشتر «منشور مطالبات حداقلی دوازده گانه‌ای» را صادر کرده بودند، می‌گویند که حکومت ایران «حتی به مدت یک هفته هم قادر به مهار تورم و گرانی نیست و یک جامعه ۹۰ میلیونی را در کشوری ثروتمند غرق در فقر و فلاکت کرده است.»
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، اتحاد بازنشستگان، کانون مدافعان حقوق بشر، اتحادیه آزاد کارگران ایران، سندیکای کارگران شرکت نیشکر‌هفت تپه، انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه، سندیکای نقاشان استان البرز و اتحادیه تشکل‌های دانشجویی دانشجویان متحد، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت وندای زنان ایران از جمله این تشکل‌ها هستند.
