خبرگزاری فارس نوشت: معاون اقتصادی رئیس جمهور با بیان اینکه مخروبه‌های اقتصادی در کشور مربوط به تردید در راه شهداست گفت: اگر اعتماد به نفسی که در جبهه بود ادامه می‌یافت این مشکلات را نداشتیم.
محسن رضایی اظهار کرد: زندگی ما قبل از انقلاب زندگی نبود بلکه وابستگی بود که شهدا آمدند زندگی واقعی را به ما نشان دادند.
وی با اشاره به اینکه بزرگترین دستاورد یادواره‌های شهدا یاد گرفتن از سیره آنهاست که چگونه مشکلات کشور را حل کردند گفت: البته آن‌ها علاوه بر حل مشکلات کشور، مشکل جهان اسلام را نیز حل کردند.
روزنامه آفتاب یزد هفته گذشته درباره محسن رضایی نوشته بود: اگر رسانه‌ها درست نوشته باشند که می‌خواهد قید دولت را بزند و خود را برای انتخابات مجلس آماده کند – دو راه بیشتر پیش رو ندارد: کاندیدا شدن از شهر‌هایی که همشهریان او محسوب می‌شوند با پذیرش این مخاطره‌ی تلخ که شاید رأی نیاورد و برای همیشه تمام شود یا کاندیدای نمایندگی از تهران شدن و خود را به قضا و قدر سپردن؛ حداقل رأی نیاوردن از تهران او را برای همیشه از سپهر سیاسی ایران حذف نمی‌کند هرچند همین مسئله نیز می‌تواند برای مدت‌های مدید از او یک چهره‌ی بازنده که در هیچ انتخاباتی به وی روی خوش نشان داده نشده یاد شود! عجب سرنوشت تلخی؛ سرنوشت محسن رضایی را می‌گویم، مردی که بارِ ادعا‌های اقتصادی او را بر گُرده‌ی کوه بگذاری، به افغان در می‌آید، اما هنوز یک سطر رزومه و رد و نشانی که ثابت کند او اقتصاد خوانده و از اقتصاد سر در می‌آورد و مردم می‌توانند به پشتوانه‌ی همین کارنامه به او اعتماد کنند؛ یافت نمی‌شود. سرنوشت از این تلخ تر؟!
فیلم زیر: سرنوشت اقتصاددانی که برای گروگانگیری آموزش دیده بود!
