شهروند – خبرنگاران در ایران فرار از سانسور را سختتر مییابند. رژیم حاکم از گزارش آزاد اخبار و اطلاعات وحشت دارد و آن را بهعنوان «خرابکاری» قلمداد میکند. این روزها در حالی که رسانههای سنتی بهشدت کنترل میشوند این شهروند – خبرنگاران در شبکههای اجتماعی هستند که در قلب نبرد برای آزادی اطلاعات و تغییر سیاسی در ایران قرار گرفتهاند.
سازمان گزارشگران بدون مرز در تازهترین گزارش خود از آزادی رسانهها در جهان، به «افزایش کینآفرینی» علیه روزنامهنگاران، تشویق به رویارویی با آنها و تحمیل اطلاعات از سوی نظامهای اقتدارگرا هشدار دادهاست.
ایران در فهرست سال ۲۰۱۸، در رتبه ۱۶۴ از ۱۸۰ کشور قرار دارد. در صدر فهرست آزادی رسانهها در جهان نروژ، سوئد و هلند قرار دارند. واپسین کشور از نظر آزادی رسانهها، کره شمالیست و سپس اریتره و ترکمنستان.
به گفته «گزارشگران بدون مرز» ایران در سال جاری میلادی هیچ پیشرفت خاصی در مقایسه با سال گذشته نداشته و همچنان «در ردههای پایین درجا میزند».
این نهاد ناظر بر مطبوعات و رسانهها یادآوری کرده است که جمهوری اسلامی ایران، هرگز موفق به ترک ردههای آخر جدول نشده و همواره «همسایه بدترینها» بودهاست. ایران در سال ۱۳۹۰ در میان پنج کشور قعر جدول قرار داشت و یک سال پیش از آن، یک رتبه هم پایینتر بود.
هرچند رتبه ۱۶۴ در مقایسه با سال گذشته که ایران در رتبه ۱۶۵ قرار داشت، ممکن است نشانهای از بهبود وضعیت آزادی بیان و رسانهها باشد، اما «گزارشگران بدون مرز» یادآوری کرده این «بهبود» یک رتبهای بهخاطر بدتر شدن وضعیت در دیگر کشورها است.
به گفته این سازمان ایران همچنان یکی از پنج زندان بزرگ جهان برای روزنامهنگاران و شهروندخبرنگاران است و از دی ما ۱۳۹۶ به این سو، «بیش از بیست روزنامهنگار و پنجاه شهروندخبرنگار» در این کشور بازداشت شدهاند.
سازمان «گزارشگران بدون مرز» از «لایحه سازمان نظام رسانهای» جمهوری اسلامی انتقاد کرده و میگوید این لایحه «افزون بر کمداشتهای حقوقی و ناکارایی آن برای جامعه ایران، میخواهد روزنامهنگاران را نیز به کارمندان دولت تبدیل کند».
اشاره این نهاد به لایحه پیشنهادی دولت جمهوری اسلامی در سال گذشته است که روزنامهنگاری را موکول به «اخذ پروانه روزنامهنگاری» میکند. در صورت وقوع «جرم مطبوعاتی»، اگر آن مطلب متعلق به کسی باشد که پروانه روزنامهنگاری ندارد، در دادگاه عمومی و بدون حضور هیئتمنصفه محاکمه میشود. آنهم در حالیکه سازمان نظام رسانه، تحت کنترل کامل دولت ایران است و روزنامهنگاران در آن استقلالی ندارند.
سازمان گزارشگران بدون مرز میگوید «سرکوب» آزادی اطلاعرسانی، محدود به داخل کشور نیست و «رسانههای جهانی و به ویژه رسانههای فارسیزبان در خارج از کشور نیز قربانی سرکوب و تهدید و سانسور» توسط حکومت ایران شدهاند.