سرنوشت نامعلوم ۴زندانی سیاسی کرد اعدام شده در سال ۱۳۸۹ و شکایت به سازمان ملل
هشت سال پیش در سال ۱۳۸۹ فرزاد کمانگر، شیرین علمهولی، فرهاد وکیلی و علی حیدریان، ۴زندانی سیاسی کرد ، اعدام شدند و جمهوری اسلامی پیکر آنان را به خانوادههایشان تحویل نداد. در اعتراض به سرنوشت نامشخص این اعدامشدگان سیاسی، سازمان حقوق بشری “عدالت برای ایران” روز چهارشنبه ۱۸ مهرماه همزمان با “روز جهانی مبارزه با اعدام” به گروه کاری “ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل” شکایتنامهای داده است و در آن خواستار مشخصشدن سرنوشت آنها شده است.
در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، دادستانی جمهوری اسلامی با صدور اطلاعیهای اعدام این افراد را تأیید کرده بود. در آن زمان پیگیری وضعیت و سرنوشت این زندانیان از اولویتهای گروههای ایرانی و بینالمللی حقوق بشر بود. در کمپینهای حمایتی به ویژه از فرزاد کمانگر و شیرین علمهولی، که در موردشان اطلاعات بیشتری در اختیار فعالان حقوق بشر بود، نام برده شده است.
وکیل فرزاد کمانگر در آن زمان گفته بود که موکلش در کامیاران آموزگار بوده و در آنجا فعالیت مدنی میکرده است. خلیل بهرامیان، پس از آن که حکم اعدام موکلش در دیوان عالی کشور تأیید شد، در مصاحبهای گفته بود: «موکل من فقط فعال حقوق بشر و روزنامهنگار بوده و دبیر و همین و همین و همین.»
پس از اعدام این زندانیان سیاسی، جمهوری اسلامی از تحویل پیکر آنها به خانوادههایشان پرهیز کرد و با گذشت بیش از هشت سال، هنوز محل خاکسپاری آنها مشخص نشده است.
در رابطه با وضعیت ۴زندانی سیاسی کرد اعدام شده، سازمان “عدالت برای ایران” اطلاع داده است که طی چهار شکایتنامه جداگانه، از گروه کاری ناپدیدشدگان قهری خواسته است تا ایران را در مورد روند غیرقانونیای که منجر به صدور حکم اعدام و تعیین سرنوشت این زندانیان شده، پاسخگو کند.
پاسخگو نبودن جمهوری اسلامی در تحویل پیکر اعدامشدگان به خانوادههایشان
اطلاعات رسیده به این سازمان حقوق بشری از منابع موثق حاکی است که خانواده فرزاد کمانگر برای گرفتن پیکر و گواهی فوت او تلاشهای بسیاری کردند، اما هیچ جوابی نگرفتند. با استاندار کردستان ملاقات کردند و خواهان مشخص شدن چگونگی تحویل پیکر اعدامیان شدند.
استاندار کردستان در پاسخ به پیگیری خانواده علی حیدریان و خانوادههای زندانیان سیاسی کرد که همزمان اعدام شده بودند، در ۱۲ خرداد ۱۳۸۹ اعلام کرده بود: «اعدامشدگان در محلی که هماکنون به دلیل شرایط امنیتی قادر به افشای آن نیستیم دفن شدهاند و پس از گذشت زمان و مساعد بودن اوضاع، مسئولین مربوطه محل دفن ایشان را به شما اطلاع خواهند داد.»
در حالیکه تاکنون هیچ اطلاعی از محل دفن علی حیدریان به خانواده او داده نشده است. خانواده شیرین علمهولی هم پس از شنیدن خبر اعدام او بلافاصله به تهران آمدند و برای گرفتن پیکرش به زندان اوین مراجعه کردند. اما مسئولان زندان تنها لباس و مقداری وسایل شخصی فرزندشان را به آنها تحویل دادند.
با وجود پیگیریهای خانواده شیرین علمهولی، دادگاه انقلاب و دادگستری تهران تاکنون هیچ پاسخ و اطلاعاتی درباره پیکر او و گواهی فوت یا هر گونه سند و مدرکی که بتواند اعدام او را تأیید کند، به خانواده او ندادهاند. این در شرایطی است که بنا به گفته سازمان عدالت برای ایران ناپدید کردن قهری از طریق عدم تحویل پیکر و اختفای محل دفن زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی سابقه زیادی دارد.
لازم به ذکر است که علاوه بر نامشخص بودن سرنوشت این ۴زندانی سیاسی کرد که سال ۸۹ اعدام شدند، پیکر زانیار و لقمان مرادی و رامین حسین پناهی، سه زندانی سیاسی کُرد که در ۱۰ شهریور ۱۳۹۷ اعدام شدند نیز به خانوادههایشان تحویل ندادند. همچنین علیرغم پیگیریهای مکرر، مقامات از دادن نشانی محل خاکسپاری آنها نیز خودداری کردهاند؛ کاری که باعث اعتصاب سراسری و عمومی نواحی کردنشین ایران شد.