جنگ تحمیلی ، خزر ، تناقض و…
۱- عقب نشینی از حقوق ملت ایران خیانت است…
۲- ما بر سر حقوق مسلم خود حاضر به مذاکره با هیچ کشوری نیستیم…
۳- ما ذره ای از حقوق ملت ایران عقب نشینی نخواهیم کرد…
۴- اصولا ملت ایران به اجازه نخواهد داد که بر سر حقوق اساسی آنها با کسی مذاکره کنیم…
۵- ما ذره ای از حقوق ملت ایران عقب نشینی نخواهیم کرد…
۶- ما از حقوق ملتمان به اندازه سر سوزنی کوتاه نمی آییم….
۷- جهانیان بدانند ملت ایران از حقوق مسلم خود عقب نشینی نخواهد کرد…
۸-
…
جملات فوق عینا متن گفته های مسئولین ایران است.
در طی سالیان اخیر چندبار جملات فوق را شنیده اید؟
۱۰ بار ، ۱۰۰ بار، ۱۰۰۰ بار ….
یک سوال ؟!
طبق بند ششم قطعنامه لازم الاجرا ۵۹۸ شورای امنیت (که با توافق سه جانبه ایران ، عراق و سازمان ملل متحد تنظیم شد) ، دبیر کل سازمان ملل موظف به شناسایی متجاوز در جنگ ایران و عراق شد و متجاوز ملزم و متعهد به پرداخت کلیه خسارات و همچنین غرامت به کشور مقابل گردید.
این قطعنامه در تاریخ ۲۷ تیرماه ۱۳۶۷ مورد قبول ایران و عراق قرار گرفت.
پس از بررسی هیاتهای مختلف کارشناسی شورای امنیت و سازمان ملل ، خاویار پرز دکوئیار( دبیر کل وقت سازمان ملل متحد) طی بیانیه ای رسمی عراق را متجاوز اعلام کرد و عراق ملزم به پرداخت کلیه خسارات و همچنین غرامت به کشور ایران شد.
رییس جمهور وقت (هاشمی رفسنجانی) و وزیر کشور وقت (عبدالله نوری) حداقل خسارت وارده به کشور در طول ۲۹۰۰ روز جنگ را حداقل ۱۰۰۰ میلیارد دلار اعلام کردند. حال آنکه صرفا خسارت ناشی از شهادت حداقل ۳۰۰ هزار نفر، مجروح شدن حداقل ۷۰۰ هزار نفر، تخریب کامل حداقل ۱۰ شهر کشور، تخریب عمده ۵ استان کشور، حملات موشکی به حداقل ۳۰شهر کشور، هزاران بی خانمان و جنگزده ، تخریب صنایع و زیرساختهای اقتصادی و … غرامت آنها شاید بسیار بیشتر باشد.
اما
ضروری است بدانید کشور کویت بخاطر ۴۰ روز اشغال کشورش توسط عراق در جنگ اول خلیج فارس، 200 میلیارد دلار غرامت درخواست کرد و طی چند سال از درآمد حاصل از فروش نفت عراق ، غرامت مذکور به حساب کویت واریز شد.
حال ما به همین ۱۰۰۰ میلیارد دلار هم قانع باشیم چون مبلغ بالایی است.
اما
در این مدت حدود ۲۰سال، ایران حاضر به پیگیری دریافت خسارت و غرامت خود از عراق نشد.
چندی پیش یک خبرنگار از یکی از مسئولین ارشد مملکتی( نماینده ویژه ۱۸ ساله رهبر در شورای عالی امنیت ملی، رییس قبلی صدا و سیما و دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی و رییس فعلی مجلس) در باره علت عدم پیگیری غرامت جنگ از عراق پرسیده بود .وی پرسید سرنوشت پرداخت خسارات جنگ تحمیلی بر کشور به کجا انجامیده است؟
در جواب وی با عتاب و تندی گفته شد، دیگر در مورد این قضیه سئوال نپرسید و پیگیری نکنید . این خلاف مصالح ملی است!
هرچه فکر کنیم که علت آنکه ما نباید پیگیر خسارات و غرامت جنگ ویرانگرباشیم چیست . احتمالا جوابی منطقی نخواهید یافت!
شگفتی آنجاست که ما باید پیگیر منافع، فلسطین و لبنان و ونزوئلا و بولیوی و بوسنی و کاستاریکا و سریلانکا و … باشیم اما حق پیگیری حقوق مسلم خود را نداریم!
یک سوال دیگر ؟!
طبق دو معاهده رسمی فیمابین ایران و شوروی سابق در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۴۰ سهم ایران و شوروی سابق از حقوق و کلیه منافع دریای خزر، مساوی و مشترک است.
همچنان که معاهدات و حقوق بین الملل و منطق ایجاب می کرد در سال ۱۹۹۱ کشورهای تازه استقلال یافته شوروی سابق، به مجامع جهانی اعلام نمودند کشورهایشان به کلیه معاهدات و تفاهمنامه های فیمابین با سایر کشورها پایبند است.
لذا ۴ کشور ترکمنستان، قزاقستان، روسیه و آذربایجان ، به دلخواه خودشان ، مختار به تقسیم منافع دریای خزر، از سهم ۵۰ درصدی شوروی سابق بودند.
اما جایگاه بین المللی و قدرت چانه زنی ایران در سالهای اخیر چ ان تنزل یافته و اوامر و دستورات سران کرملین ( روسیه) ما را به جایی برد که سران ایران حاضر شدند بر سر ۵۰ درصد سهم قطعی و قانونی خود در دریای خزر بر سر میز مذاکره بنشینند.
در اجلاسی که به دلیل حضور شخص ولادیمیر پوتین(رییس جمهور وقت روسیه) با ذوق زدگی زائدالوصف ایران در تهران برگزار شد، به جایی رسیدیم که در عین ناباوری سهم ایران از منافع رو و زیر زمینی خزر ۳/۱۱ (یازده و سه دهم ) تعیین شد!
پنجاه درصد کجا و یازده درصد کجا ؟!
وقتی این مساله با واکنش شدید نخبگان و مردم مواجه شد ، وزیر خارجه دولت نهم در مراسم عید غدیر در میان کارکنان وزارت خارجه اعلام کرد:" این یک جنجال است . این را بدانید حق ایران از رژیم حقوقی دریای خزر هیچگاه در طول تاریخ بیش از ۱۱ ( یازده)درصد نبوده است!"
کار به جایی رسید که کاظم جلالی (عضو و مخبر کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس) اعلام کرد: "اگر ما به سهم ۲۰ درصدی از خزر برسیم برای ما یک پیروزی خواهد بود ."
جالب است اجلاس اخیر برای تعیین رژیم حقوقی دریای خزر اینبار در قزاقستان و بدون دعوت از ایران انجام شد.
و هم اکنون چندسال است به جایی رسیدیم که کشور آذربایجا نفت را ، و کشور ترکمنستان گاز را از زیر آب و خاک خارج می کند اما ما نمی توانیم دم بر آوریم. ( صحت این گفته را می توانید از هر کارشناس مستقل نفت و گاز جویا شوید.)
وقتی کشور آذربایجان (که ایران خود را متعهد به ارسال کمکهای انسان دوستانه کمیته امداد امام به محرومان آن کشور می داند) ایران را از کنسرسیوم استخراج نفت در سواحل مشترک آذربایجان و ایران اخراج کرد ، سخت ترین و تندترین واکنش ایران این بود که وزیر خارجه ایران این مساله را صرفا" کار بد " توصیف کرد و هیچ اقدام حقوقی برای استیفای حق مسلم ایران از منافع خزر انجام نشد.
ای کاش به جای روسیه ، آمریکا در ساحل خزر بود . چون مسئولین ایران فقط می توانند در مقابل آمریکا و اسراییل چنگ و دندان نشان دهنده و در مقابل سایر کشورها کلاه ایران پشم ندارد.
در واقع تئوری و دکترین اصلی جمهوری اسلامی این است
" به همه کشورها باید باج داد تا به آمریکا باج نداد.
حال آیا جملات مسئولین جمهوری اسلامی درباره کوتاه نیامدن
از حقوق ملت ایران، صحت دارد؟
شما هم روی این سئوالها و سوالای مشابه فکر کنید.
این متن را برای سایر دوستان خود هم بفرستید تا آنان هم فکر کنند.
شاید دلایلی منطقی بیابید